روزهای نبودن

گاهی اوقات آدم دوس داره بنویسه.اما نمی نویسه.دلیلش رو نمی دونم.اما این رو می دونم که الان واقعا وقتیه که باید بنویسم.سکوت البته چیز خوبیه.اما تحمل و ظرفیت آدمها حدش محدوده.در زندگی بعضی از افراد هستن که آدم دوس داره باشن.شاید این خواستن باعث میشه که اونها نباشن.انگار زندگی می دونه چه جوری باید به آدم ضربه بزنه.بودن با نبودن.واقعا مسئله ی اصلیه.در زندگی افرادی هستن که بودن یا نبودنشون چندان فرقی نمی کنه.مثلا ممکنه شما یک سال با یه نفر در دانشگاه یا مدرسه همکلاسی باشی و خیلی هم رفیق باشین ولی وقتی پایان سال میرسه چیزی جز یه خاطره ی خوب از دوست شما باقی نباشه و شاید برای شما هم مهم نباشه که دوست شما هست یا نیست.اما همیشه در طول زندگی شما با افرادی آشنا میشی که روی زندگیت اثر زیادی می گذارن.بودنش ،بودنته و نبودش، نبودنت.همیشه افرادی هستن که دوست داری باشن.و البته گاهی اوقات دوس داری افرادی رو که نباشن.گاهی اوقات درست زمانی که باید باشه تنهات می ذاره و میره و چی ؟ هیچی.شما باید باهاش کنار بیای.درست مثل موقعی که خود تو کسی رو تنها می ذاری.دوس داری نباشه تا راحت باشه.این چیز خوبیه یا بده ؟ نمی دونم.واقعا نمی دونم.شاید همون آدمی که تو رو تنها می ذاره فقط می خواد راحت باشی.درست مثل کاری که خود توبا کس دیگه ای انجام میدی و تنهاش میذاری تا راحت باشه.

پی نوشتها :

1 ) این مطلب خطاب به شخص خاصی نیست و من الان چند ماهه که برای  خیلی ها عوض شدم .و این لزوما منحصر به شخص خاصی نیست.امیدوارم منظورم رو از عوض شدن کمی درک کنید.و البته عوض شدن رو با عوضی شدن اشتباه نگیرید ! امیدوارم !

2 ) گوشی سونی اریکسون تی 700 هم گوشیه خوبیه.به خصوص اگه رنگش بژ باشه ! نمی دونم چه جوری شد یه هویی یکیشو گرفتم !

3 ) لیلی جان با تاخیر چند روزه تولدت مبارک.ایشالا 196 ساله شی ! کیک تولد هم نمی خوایم.خودت بخور جون بگیری !

4 ) خدا آخر و عاقبت ما رو با این کتابا و امتحانا به خیر کنه !