دیگر هر بالاترینی می داند ماجرای بیست و دوی بهمن و اسب تروا را.همه ابراهیم نبوی را متهم می کنند که با این ایده در واقع باعث پراکندگی یاران سبز شده .
من می خواهم ساده و مختصر و مفید یک تحلیل کلی از این موضوع بدهم.
آقای نبوی خودش اعتراف کرد ( در فیس بوکش ) که ایده ی اسب تروا از نظر تاکتیکی اشتباه بوده است.من می خواهم عده ای را و حتی خود آقای نبوی را از اشتباه در بیاورم.به نظر من این طرح بیش از آنکه معلول اشتباه تاکتیکی باشه به دلیل عدم اجرای درست شکست خورد. و اگر ابراهیم نبوی این متن را می خونه باید یادش باشد که جملهی مشهوری هست که میگه تمامیه نقشه ها با ریزترین جزییات هم ممکنه در میدان عمل با شکست مواجه بشه.از نظر من این نقشه خوب بود.ولی بحث اینجا بود که در میدان عمل نتونستن اجراش کنن.یعنی مردمی که می خواستن این طرح رو اجرا کنن باید شجاعت بسیار زیادی می داشتن .چرا که تک و تنها در میان اشخاصی که نمی دانستند اطلاعاتی هستند یا خودی شروع به شعار دادن می کردن.که این مسئله بسیار سخت بود.مسئلهی دوم هم اینه که ما باید حتما نقشه ی جایگزین می داشتیم که نداشتیم.برای مثال اگر می دیدم با اسب تروا به جایی نمی رسیم سریعا به سمت مکانی که از قبل تعیین کرده بودیم ( مثلا یکی از اضلاع میدان آزادی ) حرکت می کردیم.
می خواهم بگویم طرح آقای نبوی بیشتر از آنکه اشتباه باشد ، ناقص بود.
در پی این مسئله نمیشه از کنار مسئله ی عدم حضور به راحتی گذشت.در واقع بر خلاف تصور ما جنبشی ها کلا در این مراسم شرکت نکرده بودن.عکس های هوایی گوگل نیز حاکی و شاهد این مدعاست.بنده به ضرس قاطع و با قاطعیت میگم در شهر ما کمتر از یک سوم افرادی که سال قبل در مراسم حضور داشتند آمده بودن.به همین دلیل هم هست که شما شادی چندانی بین طرفداران حکومت نمی بینید.منظورم آن تحلیلگران واقعی ماجراست.در واقع آنها راست می گویند.مردم یک قدم جلوتر از ما بودند و با عدم حضور جواب حکومت رو دادن.در واقع جنگ ما با حکومت در 22 بهمن به نوعی باخت ، باخت بود.هر چند که در پس ماجرا در نهایت این سبز ها بودند که پیروز شدند.
در نهایت فکر کنم بهتر است این ماجرا را فراموش کنیم و با نگاهی آگاهانه تر وهمچنین بدون تخریب چهره های آشنایی همچون ابراهیم نبوی به آینده ای سبز بیندیشیم.
