من از مایلی کهن خاطره ی خوبی نداشتم .وقتی دوباره در برنامه ی نود به عنوان سرمربی تیم ملی حاضر شد و حرف هاش رو شنیدم تا حدودی نظرم تغییر کرد.احساس کردم مایلی کهن تغییر کرده است.درسته همون لحن مغرضانه ی قبلی در کلامش دیده میشد ولی چیز های مثبتی هم از گفته هاش میشد برداشت کرد.اما با اظهارات اخیرش ( بیانیه بازی ) درباره ی تیم استقلال و امیر قلعه نویی ( من استقلالی نیستم ) احساس کردم مایلی کهن خیلی عوض شده است.و حالا تقریبا اونقدر عوض شده که از شدت عوض شدن عوضی شده.
شاید بعضی ها به من خرده بگیرن و بگن چون به مایلی کهن توهین و فحاشی شده بود اون هم باید عکس العمل نشون می داد.من هم موافق سکوت نیستم.اما مگر فقط به مایلی کهن فحاشی شده؟پس بقیه چی؟اونها هم به خاطر فحاشی اومدن و هر لیچاری که خواستن بار طرف مقابل ( در اینجا منظور امیر خان هست ) کردن؟شما که ظرفیت و جنبه نداری برو بشین خونه ات وماهواره ات رو نگاه کن.اینجاس که میگن "قربون برم خدا رو که حق رو به حقدار رسوند"
پی نوشتها:
به حضور قطبی در تیم ملی خوش بینم./ به استقلالی های عزیز هم قهرمان شدن تیمشون رو تبریک میگم.حق به حقدار رسید. / مایلی کهن باز هم دیروز حرف های نا بهنجاری زده.البته از طرفدارهای احمدی نژاد انتظار بیشتری نمیره. /امشب نود دیدینی تره. / در نهایت اما هشدار شدیدی به مایلی کهن میدم که اگر یک بار دیگر اظهار نظرهای غیر مسوولانه انجام بده مطمئنا من هم حد ادب رو نگه نمی دارم و بیانیه ی شماره ی سومی می دم که باید بغلش + 18 نوشته بشه.(لینک مطلب در بالاترین)
